18 Şubat 2012 Cumartesi

kalansız yaşamak...

Kalansız bölünemedim hiçbir kez
Hep bir yanım sende kaldı
Ruhum yitik bir rüzgarda savrulurken
Diğer yarımı da gözyaşlarım yağmura saldı
Susarak sevmenin yangını
Severek susmanın sularına daldı.
Tenime değen gözlerin
Darağacındaki sözlerime engel
Dön gel diyemem sana
Günler sensizliğe atılan çengel.
Bu gece sesinin aksindeki  ölüşümün
Gözlerinin bebeğindeki gülüşümün intiharıydı
Şimdi sorma bende ne kaldı
Kalansız yaşamak bana Mecnun’dan miras kaldı…


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder