14 Mart 2012 Çarşamba

Üstad'a saygılarımla...


"İyice yaklaştı bana büyük karanlık.
Artık ne kibri nazırın, ne katibin şakşağı.
Tas tas ışık döküyorum başımdan aşağı,
güneşe bakabiliyorum gözüm kamaşmadan.
Ve belki, ne yazık,
hatta en güzel yalan
beni kandıramıyor artık.
Artık söz sarhoş edemiyor beni,
ne başkasının ki, nede kendiminki."

Sözlerimden ne şarap akıyor gönlüne ne de şerbet
Sarhoş edemez zaten zamanı, kandıramaz
Zaten budur aşka davet
İnanacaksan gözlerime inan
Onlara da bakabilir misin gözlerin kamaşmadan…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder