özlem...

Neyi, ne zaman özlediğimi, özlemem gerektiğini bile bilemiyorum.Bir bakıyorum zaman tek bir kişi yada mekan için akıyor, sonra zaman ile birlikte o insan ve o mekan da akıyor. Sonra yine özlemeye başlıyorum ki canım sıkılıyor. "Yazdığım şiirler de canımı sıkıyor artık." Ne kadar sıkılgan bi adam oldum; uykusuz, aksi, nalet...Yoğunum, yorgunum, artık hiçbirşeyi özlemek istemiyorum. Demişti ki şair: "ve bu hasret öyle uzun sürdü ki, adam gibi hasretleri özlemeye başladık..."