Gökyüzü damlıyor buğulu zihinlere
Güneşe misafir geliyor;
Yokum diyor evde
Saklıyor neşesini bulut tepelerine
Susuyoruz seninle
Kapıdan kovulan biz değildik ki
Gereksiz susuyoruz
Biz hiç tanrı misafiri olmadık ki...
Gökyüzü damlıyor buğulu zihinlere
Damgalıyor
Islatıyor
Kandırıyor
Bırak mahvetsin düşlerimi
ben ölmeden tekrar doğamam ki...
Hep senin yüzün damlıyor gökyüzünden
Bir sigara dumanına tutunuyorum
Varmak istiyorum rıhtımına
Hep geç kaldım
Bir türlü sana yetişemedim ki...
Sesler damlıyor gül yüzünden
Sabaha karşı inceden bir esinti çıkıyor
Bir çarpıntıdır savruluyor yapraklara
Yapraklar tanıyor bu kokuyu
Toprak hissediyor yağmuru
Tenim ürperiyor
Ürküntü düşüyor aklıma
Düşündürüyor
Çıksam diyorum sigara dumanı ile sevişen odamdan
Yetmez ki
Ben gittim mi çıkabilmeliyim ozondan
Kendi boşluğumdan
Senin boşluğuna...
